среда, 11 февраля 2015 г.



Հարսանեկան արարողություններին նման արկածներ անշուշտ դժվար է պատկերացնել։ Երբ իրական է դառնում անիրականը, երբ փշրվում են տաբուները և արգելվածը դառնում է ներկա, մխրճվում գիտակցական կյանքիդ մեջ և դրա բույրը հրամցնում ուժգին սուր հոտով։ Մորաքրոջս աղջկա հարսանեկան արարողությունն էր, ամեն ինչ սովորական էր, ինչպես բոլոր մնացած հարսանեկան արարողություններին, հավաքույթ, բարեկամների բաշխում ըստ սեղանների, աղանդերով լի սեղաններ, որոնք սկսում են արագ արագ դատարկվել՝ նախքան կմատուցվեն տաք ուտեստները, հարս և փեսա, ինչպես կարգն է, պարող խորոված և երաժշտություն, երաժշտություն, երաժշտություն… Ես սիրում եմ պարել։ Երեկոյի ընթացքում ինձ անընդհատ մի աղջիկ էր երևում։ Ժպտերեսիկ, պարզ հայացքով ու չգիտեմ զուգադիպություն էր, թե օրինաչափ երևույթ, բայց մոտակա սեղանին հյուրընկալված այդ աղջկա հետ հաճախ էինք հայացքներով հանդիպում։

Արտաքնապես հասուն էր, 23 տարեկան կլիներ։ Շքեղ տեսք չուներ, բայց կուրծքը ընդգծվում էր հագուստի տակից։ Զգեստը երկար էր, սարաֆանի նման։ Գերակշռում էր վարդագույնը, գեղեցիկ ծաղկավոր ձևավորումներով։ Մտքովս անցավ հրավիրել նրան պարի։ Եթե մի տարի առաջ ես կամաչեի նման քայլից, կոմպլեքսներս ինձ հետ կպահեին, ապա հիմա ես ազատ էի, ազատ էի կատարելու իմ ընտրությունը և չանհանգստանալու, թե կողքից ինչ կմտածեին, ոնց կընկալեին։ Դրանք դատարկ բաներ էին։ Կյանքը շատ կարճ է ժամանակը նման դատարկ ու եսակենտրոն մտքերի վրա վատնելու համար։ Ես անցա գործողությունների։ Մոտեցա և սիրալիր կերպով հրավիրեցի պարելու։ Նրա հանգիստ ժպիտը ինձ հուշեց, որ նա ազատ է հոգով։ Նրա համար էլ չկան արգելքներ, նա գիտակցում է իր դերն ու արժեքը, կարող է պատասխան տալ իր կատարած քայլերի համար։ Անչափ սիրում եմ նման աղջիկների։ Կայացած են, դաստիարակված ու գրեթե վստահ էի, որ բանականությամբ այդ սրահում հավաքված շատ տարեց կանանցից վեր էր։

Շարժուն էր, ազատ, անծանոթ էր նրա էությունը, բայց ներդաշնակ էր պարը։ Պտտվելիս նրա մարմինն աշխատում էի կպցնել ինձ, որ պտտվելն ավելի հեշտ լիներ ու այդ պահերին հագուստի տակ թաքնված ու առաձիգ կրծքերը հպվում էին կրծքավանդակիս։ Իհարկե կրծքկալներն իրենց դերն ունեն այդ առաձգության մեջ, բայց երբեմն զգում էի, ոնց է կրծքկալը սեղմվում և ամորտիզացիան երևի ստիպում էր նրա կրծքերն ամուր սեղմվեին այդ բարձիկների առջևին և փոքր ինչ թուլանար թիկունքի վրա կրծքկալի ժապավենների գործադրած ճնշումը։ Երանելի պահեր էի ապրում, դժվար էր լիովին տրվել պահի ազդեցությանը, վերջիվերջո դա այն միջավայրը չէր, ուր կարելի էր թույլ տալ դիմագծերին մատնել քեզ։ Բայց ներքևում, այնտեղ, արդեն հասունանում էր հեշտանքի մեծ օջախը։ Այդ աղջիկն ինձ գրգռում էր։ Նա ոչինչ չէր անում դրա համար, բայց գրգռում էր։ Իսկ նա ժպտում էր, աշխատում էր ինձ չնայել։ Պարն ավարտվելուց հետո շնորհակալություն հայտնեցի ու ճանապարհեցի մինչ սեղանն, ինչպես պահանջում է պարարվեստի էթիկան։ Աչքերս հարմար պահերին նրան էին փնտրում՝ պարելուց, նստած, ուտելիս և խմելիս։

Սրահի առաջին հարկում միջանցք կար, որտեղ հիմնականում չարաճճի փոքր երեխաներն էին իջնում, ազատ վազվզելու ու խաղալու համար։ Իմ գեղեցկուհուն ես կրկին տեսա ներքևում, բազմոցին նստած, որը գտնվում էր աստիճանների հետևում, անձնակազմի հանդերձասրահի մոտ։ Երեխաների հետ էր զբաղվում։ Մոտեցա, զրույցի բռնվեցի, նոր էր ավարտել մանկավարժականը, աշխատում էր թերթի խմբագրությունում։ Անունն էլ Սուսաննա էր։ Մեր կողքին փոքր աղջիկ էր նստած։ Առիթն օգտագործեցի, հարցրեցի նրա զգեստի մասին։ Ոգևորված սկսեց պատմել իր շորի մասին, իսկ ես թեման աննկատ կերպով շեղեցի Սուսանի զգեստին ու համեմատությունների կարգով ծավալվեցի թեմայի շուրջ։ Այդ ամենը մի նպատակ ուներ, երբ խոսում էի, դիպչում էի նրա զգեստը զարդարած գեղեցիկ ձևավորումով ժապավեններին, միամանակ մատներիս արտաքին մասով շոյելով նրա պտուկների հատվածները։ Նրա դեմքի արտահայտության մեջ տագնապ երևաց, բայց ես բանի տեղ չդրեցի, ուշադրությունս կենտրոնացնելով փոքր աղջկա վրա, ով ոչինչ էլ չէր կասկածում։ Երևի հենց դա էլ ստիպեց Սուսանին չշփոթվել, միանալ ինձ և զրույցը տանել միայն աղջկա հետ։ Ամեն ինչ հստակ էր, ես հաղթահարեցի արգելքը, բացահայտ դիպչեցի նրա պտուկների շրջանում և նա դա գիտակցեց։ Նշանակում էր դեռ ամեն ինչ առջևում էր։ Մոտ նստեցի ու բռնեցի Սուսանի նուրբ ձեռքը։ Նրա փափուկ ձեռքը խելոք պառկեց իմ ափի մեջ։ Ես չէի դադարում տարբեր թեմաներից զրուցել և նոր թեմաներ բացել։ Ես հատուկ ձեռքս պահել էի այն դիրքով, որ նայողը չնկատեր, որ բռնել եմ նրա ձեռքը։ Նկատեցի որ իմ գեղեցկուհին կարծես հարբել էր իմ ձեռքի շոյանքներից։ Ընդարմացած տեսք ուներ։ Չէր հասցնում զրույցի տեմպին, հետ էր ընկնում, հաճախ ասում էր հա, այնինչ ես նրան հարց էի տվել։ Նայեցի շուրջս։ Դիմացը նեղլիկ միջանցքի վերջում 2 սենյակ կար։ Տեսել էի, ոնց էր աշխատող կանանցից մեկը դուրս գալիս դրանցից մեկի մեջից։ Որոշեցի կամ հիմա, կա երբեք։ Սուսանի ականջին շշնջացի, որ նրա հագուստի վրա մի թերություն եմ նկատել, պետք է շտկել։ Ու չսպսելով պատասխանի նրա ձեռքը բարձրացրեցի՝ տանելով իմ հետևից։ Երբ հասանք սենյակի դռան մուտքի մոտ, փոքր ինչ բացեցի, համոզվեցի, որ մարդ չկար։ Երկուսով մտանք ներս ու ես կողպեցի դուռը։ Պահն անսովոր էր։ Ի զարմանս ինձ նա առաջինը խոսաց ու միանգամից հարցրեց իր շորի մասին, թե ինչ թերություն եմ նկատել ու սկսեց զննել իրեն միաժամանակ։ Մոտեցա ասեցի, որ ես հիմա նրան ամեն ինչ կբացատրեմ։ Պտտվեցի նրա շուրջ ու իջացրեցի շորի ցեպը։ Ձեռքերի ճարպիկ շարժումով արձակեցի նրա կրծքկալի կապը ու շորն առաջ բերելով մերկացրեցի կրծքերը։ Նա երերուն տեսք ուներ։ Ոտքերը թուլացել էին։ Եկա նրա դիմացն ու ասեցի, որ խնդիրը նրա կրծքերի մեջ է։ Նրանք շատ լարված են, ինչի պատճառով հագուստը լավ չի նստում։ Այդ խոսքերով բռնեցի կրծքերն ու սկսեցի շոյել։ Ասեցի հիմա կհանեմ լարվածությունն ու ամեն ինչ տեղը կընկնի։ Կռացա ու համբուրեցի ափիս մեջ պառկած կրծքի պտուկը։ Նա կտրուկ սկսեց հևալ։ Իմ քնքույշ համբույրներից թուլացավ։ Ստիպված եղա նստել, նրան նստացնելով գրկումս։ Բարձրացրեցի շորն ու սկսեցի շոյել ազդրերը։ Նա արդեն տնքում էր՝ չկարողանալով զսպել զգացմունքների այդ ժայթքումը։ Մերկ կրծքերով և ոտքերը գրեթե 90 աստիճանով բացած այդ աղջիկը քիչ առաջ վերևում պարեց իմ հետ առաջին անգամ։ Իսկ հիմա՝ նստած գրկումս տնքում էր հաճույքից։ Ձեռքս տարա նրա ոտքերի արանքին և ցուցամատով ու միջնամատով սկսեցի շոյել փափուկ փիսիկը։ Սուսանը տնքում էր հաճույքից։ Այլևս անկարող էր ինչ-որ բան փոխել։ Կանգնացրեցի իմ գրգռված օրիորդին։ Համբուրեցի ու ասացի, որ ոչ մի վտանգավոր բան չեմ անի, մենակ թե վստահի ինձ։ Այդ խոսքերով արագ կերպով իջացրեցի Սուսանի ներքնազգեստը, դուրս բերեցի առնանդամս ու գրկելով գեղեցկուհուս նստացրեցի ազդրերիս վրա՝ ոտքերը լայն բացած։ Անդամիս արմատը տեղավորվեց նրա փիսիկի շուրթերի արանքում ու սկսեցի ճոճել նրան։ Մենք սեքսով էինք զբաղվում առանց ներթափանցման։ Սուսանը բուռն կերպով օրգազմ ապրեց գրկելով պարանոցս։ Այդ պահին չդիմացա բարձացրեցի նրա կոնքերն ու սկսեցի շարժել անդամս։ Տաք սերմս թափվեց նրա փիսիկի վրա։ Հանգստանալուց հետո երկար չմնացինք, թե չէ կարող է բռնվեինք։ Արագ հագնվեցինք ու դուրս եկանք։ Առաջինը ես, հետո ինքը։ Դրանից հետո մենք դարձանք մտերիմ ընկերներ։ Վերցրեցի հեռախոսահամարը ու հանդիպեցինք։ Հուսով եմ կյանքում էլ մենք կլինենք միասին։ Ու մեր կյանքը կլինի այնպես, ինչպես այդ երեկո էր։ Ռոմանտիկ ու կրքով լի…


Մոտ կես տարի էր ինչ բաժանվել էի։ Ամուսնուս արդեն տանել չէի կարողանում ու շաաատ ուրախ էի, որ վերջապես ազատ եմ ու հոգուս մեջ անդորր էր։ Մայրս, ի տարբերություն ինձ, շատ ծանր տարավ մեր բաժանումը։ Նրա միակ մխիթարանքն այն էր, որ դեռ երեխա չէինք հասցրել ունենալ։ Ես էլ դրա համար Աստծուն փառք եմ տալիս, որ այդպես դասավորվեց։ Իհարկե բաժանված լինելը կես տարի առաջ կույս եղած աղջկա համար պատիժ է։ Բայց հավատացեք այդպես ավելի լավ է, քան գիտակցել, որ ամբողջ կյանքդ այդպիսի երկերեսանի դավաճան մարդու հետ պետք է ապրես։
Մայրս ակտիվ կերպով տղամարդ էր փնտրում, որ ամուսնացներ ինձ, դրա համար ամեն բան մոգոնում էր։ Բայց ես դեռ ոչ մի բան չէի ուզում ձեռնարկել։ Այդ աստիճան ազատագրված էի զգում ինձ։ Մի օր երբ մայրս պլանավորել էր ինձ ուղարկել բարեկամներից մեկի տուն, որ ինձ այնտեղ «նայեին»… իսկ ինձ այդ միտքն այդ պահին զզվելի էր թվում ու արդեն մտածում էի, որ նոր թակարդ եմ ընկնելու, որոշեցի հիվանդ ձևանալ։ Երևի շատ էի ջանք գործադրել, այդ պատճառով մայրս ստիպեց շտապ գնալ բժշկի։ Միասին տաքսիով իջանք հիվանդանոց, գրանցվեցի ու արդեն մնում էր սպասել իմ հերթին։ Մայրս աշխատանքի էր շտապում, դրա համար չսպասեց։ Ես էլ մտածում էի մտնելու եմ ի՞նչ ասեմ, միգուցե թողնեմ դուրս գամ։ Բայց պասիվությունս պսակվեց նրանով, որ իմ հերթը հասավ։
Երբ մտա սենյակ, տեսա բժշկին, ով կլիներ մոտ 30 տարեկան։ Բարետես տղամարդ էր՝ հագին սպիտակ խալաթ։ Առաջարկեց նստել, միաժամանակ ինչ-որ նշումներ անելով նախորդ հիվանդի քարտում։ Ես նստեցի, հարցրեց ինչի՞ց եմ գանգատվում և նայեց ինձ։ Դե ես ներկայացրեցի նրան իմ հորինված հիվանդության ախտանիշները, բայց երևի այնքան անհեթեթ բաներ ասացի, որ նա գլխի ընկավ ինչ ինչոց է։ Կանգնեց, մոտեցավ և սկսեց չափել ճնշումս։ Ես նայում էի նրա սպիտակ խալաթին և գուշակում, թե երբ կավարտվի իմ այցելությունը բժշկին։ Նա փայտիկ վերցրեց և խնդրեց երկար աաա ասել։ Արեցի, նայեց կոկորդս։ Հետո ասաց, որ պետք է թոքերս լսի։ Եվ որ ես պետք է հանեմ իմ շորը։
Անցա վարագույրի հետև ու հանում էի շորս, երբ լսեցի, ոնց ասեց կրծքկալն էլ հանեք և քայլելով մոտեցավ դռանն ու կողպեց։ Չհամարձակվեցի հակաճառել, որովհետև ես չէի կարող մեղադրել բժշկին ավելորդության մեջ, քանի որ ինքս չգիտեի ինչքանով է նրա աշխատանքին օգնելու մարմնիս վերևի հատվածի լրիվ մերկ լինելը։
Ձեռքերով ծածկելով կրծքերս դուրս եկա։ Ասեց որ նստեմ սեղանի մոտի աթոռին այն կարծես հեծնելով, որպեսզի հենվեմ աթոռի թիկնային մասին։ Արեցի ոնց ասեց։ Հետո սկսեց լսել թոքերս։ Միայն ասում էր խորը շնչի, ես էլ շնչում էի։
Մի պահ երկու ձեռքը դրեց թիակներիս ու խնդրեց ասեմ աաա… Նրա ձեռքերը այնքան նուրբ էին ու տաք։ Միջովս հոսանք անցավ։ Խնդրեց պտտվեմ դեմքով իր կողմ։ Նկատեց որ դանդաղում եմ, դրա համար էլ ասեց, որ կմրսեմ, պետք է արագացնել։ Վեր կացա ու նստեցի աթոռին։ Նա էլ աթոռ դրեց իր համար ու նստեց դիմացս։
Ես ինձ այնպես էի զգում, ասես շուտով տրվելու էի այդ գեղեցկադեմ երիտասարդ բժշկին։ Ձեռքերս բռնեց ու ազատեց կրծքերս։ Երկու ձեռքս դրեց ծնկներիս, ասես խելացի աշակերտուհի լինեի։ Իմ փարթամ կրծքերը նրա դիմաց էին։ Մոտեցրեց սառը գործիքը, որ լսի սիրտս։ Ասեց կուրծքս խանգարում է, պետք է մի փոքր վերև բարձրացնել ու չսպասելով իմ կողմից որևէ արձագանքի, մի ձեռքի ափով հենարան սարքելով բարձրացրեց կուրծքս վեր։ Հալվում էի, ոտքերիս արանքում հրավառություն էր։ Ակամայից կրծքերիս պտուկները սեղմվեցին ու դուրս ցցվեցին։ Սիրտս բնականաբար արագ էր աշխատում, նա նկատեց դա ու ասաց, որ իմ մոտ հաճախասրտություն կա, որ իրոք հիվանդ եմ և պետք է բժշկի ինձ։ Հանեց գործիքը ականջներից, դրեց սեղանի վրա ու մոտ նստեց ինձ։ Աչքերս փակեցի, նա սկսեց կրծքերս շոյել։ Ես ուղղակի չկայի, այնքան անսովոր էր ու հաճելի։ Արդեն ներքևում չգիտեմ ինչ էր կատարվում, ցայտաղբյուրի նման հաճույք էր հոսում։ Երբ նա սկսեց պտուկներս համբուրել աչքերս բացեցի։ Այդ զգացողությունը…այնքան հրաշալի էր։ Այդ հպումները շուրթերով, այդ համբույրները…Հետո ասաց, որ բուժումը միանգամից չի լինելու, անհրաժեշտ կլինեն մի քանի այցեր, որ ամբողջությամբ ապաքինվեմ։ Ես մեռնում էի հաճույքից։ Նա իրան այնքան հանգիստ էր պահում, կարծես արտառոց ոչինչ չի պատահել։ Հետո վերցրեց սանտիմետրային ժապավենն ու չափեց կրծքավանդակիս շրջագիծը։ Այդ ամենը վերածվում էր հաճելի խաղի։ Չէի ցանկանում, որ դադարեր։ Ինձ երեխայի նման գրկեց, տարավ սեղանիկի վրա պառկացրեց։ Ասաց, որ ավելի խորը հետազոտություններ են պետք։ Ու հանեց վրայիցս շալվարը։ Չէի դիմանում արդեն, ուզում էի որ ինձ արագ տիրեր։ Վրայիցս իջացրեց ներքնաշորս ու սկսեց զննել ոտքերիս արանքը։ Խորը շնչում էի, երբ նա մերկացրեց իր առնանդամը ու դրեց փորիս վրա։ Գժվելու բան էր։ Փոքր բարձը օգնեց, որ դնեմ գլխիս տակ ու ասաց, որ այդպես ես կարող եմ անձամբ հետևել բուժման պրոցեսին։ Արձակեց իր խալաթի ու վերնաշապիկի կոճակները՝ մերկացնելով իրանը ու շոյեց ազդրերս։ Ես սկսեցի տնքալ։ Ներքևս շատ զգայուն էր։ Ինձ թվում էր եթե անգամ դիպիչի մի պահ, ես օրգազմ կապրեմ։ Շոյանքների հետ հանկարծ հետ գնաց ու ներհրեց անդամը իմ մեջ։ Հաճույքից խելագարվեցի։ Ասեցի արագ բուժի, արաագ։ Բժիշկը բուժում էր ինձ արագորեն, շատ արդյունավետ ։) երբեք չեմ մոռանա այդ պահը։ Մեջս այնքան վառ զգացողություններ կային։ Ամեն շարժման հետ տնքում էի ու զգում, որ շուտով գալու է պահը։ Երբ բուռն օրգազմի հասա, մարմինս ցնցվում էր։ Զգում էի մենակ ոնց էր պահել ինձ, որ սեղանից վայր չընկնեմ։ Մեջս լրիվ սերմ էր լցվել։ Նստացրեց, համբուրեց շուրթերս, ասաց որ համբերեմ մինչև մաքրի ինձ։ Անձեռոցիկներով սրբեց ներքևս ու ասաց, որ գամ բուժումը շարունակելու մեկ շաբաթից։ Ես ինձ զգում էի շատ-շատ բավարարված, օգտագործված ու շահած, տիրված ու խնամված։ Ոչ մի անհանգստության նշույլ չկար։ Դա միանշանակ այդ բժշկի շնորհքն էր։ Դուրս եկա ու երերալով հասա տուն։ Երկաաար քնեցի, երբ մայրս եկավ, ասեցի, որ բժիշկն ասաց ամեն ինչ կարգին է, անհանգստանալու բան չկա ու ասեցի, որ կցանկանամ հանդիպել այն տղամարդու հետ, որ այսօր չստացվեց։ Չգիտեմ ինչու այդպես ասացի, բայց ասացի շատ հանգիստ ու վստահ։ Ահա և իմ պատմությունը, իմ արկածը, որ դժվար էլ երբևէ կրկնվի։